سخــــتــی تــنهــایی را وقتـــــی فــــهمیـــدم

تنهای . .... تنهاااااااا

خانه دوست کجاست …. ؟

خانه دوست همین نزدیکی است

پشت یک تپه سبز ، لب یک نهر قشنگ

که درونش عوض آب محبت جاریست

در کنار جنگل ، که در آن سرو رسا

به بلندای افق آرام است

پشت پرچین نیاز ، گفت نیلوفر وحشی به دو صد عشوه و ناز

به همان برکه پر شور به راز

که تو ای یار عزیز ، خانه دوست کجاست ؟

خانه دوست پر از مهر و سرور

ظلمت و کینه و نفرت ، در آن پیدا نیست

همه با هم به وفا خندانند …

این عجب معجزه ایست

که مرا سخت به خود شیفته می گرداند

راستی خانه دوست کجاست ؟

به گمانم که همین نزدیکی است ؟

خانه دوست درون دل ماست …

......................................................................

اینجا در قلب من ….

حد و مرزی برای حضور تو نیست

به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم

مگر ماهی بیرون از آب می تواند نفس بکشد

مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من زنده بمانم

بگو معنی تمرین چیست ؟

بریدن از چه چیز را تمرین کنم ؟

بریدن از خودم را ؟

مگر همیشه نگفتم که تو هم پاره ای از تن منی …

از من نپرس که اشک هایم را برای چه به پروانه ها هدیه می دهم

همه می دانند که دوری تو روحم را می آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردی که میهمان لحظه های بی کسی ام باشند

نگاهت را از چشمم برندار مرا از من نگیر …

هوای سرد اینجا رو دوست ندارم

مرا عاشقانه در آغوش بگیر که سخت تنهایم ….

.................................................................................................................